Inhoud
– W –
Wachter op de drempel
Een literaire vondst van de Engelse mysticus en romanschrijver Sir Bulwer Lytton, die voorkomt in zijn roman Zanoni. In theosofische kringen heeft de uitdrukking grote bekendheid gekregen en wordt ze algemeen gebruikt. Het woord ‘wachter’ of een daaraan gelijkwaardige term of uitdrukking is in het occultisme door de eeuwen heen bekend geweest en gebruikt. Het heeft op verschillende zaken betrekking, maar meer in het bijzonder is het van toepassing op wat H.P. Blavatsky ‘bepaalde boosaardige astrale dubbelgangers van overleden personen’ noemt. Dit is volkomen juist. Maar de uitdrukking heeft nog een andere betekenis die nog mystieker is, en nog moeilijker uit te leggen, en doelt op de belichaamde karmische gevolgen of resultaten van het verleden van de mens, die rondwaren bij de drempels die de initiant of ingewijde moet overschrijden vóór hij verder kan gaan naar een hogere graad van inwijding. Deze wachters, in laatstgenoemde betekenis van het woord, zijn als het ware de belichaamde quasi-menselijke, astrale, rondwarende delen van het gestel van de mens, die hij in vroegere incarnaties heeft afgeworpen en die hij nu onder ogen moet zien en overwinnen – heel werkelijke en levende wezens die deel uitmaken van het verleden dat de ‘nieuwe’ mens achtervolgt. De initiant moet deze oude ‘zelven’ van hem onder ogen zien en overwinnen of mislukken, en dit laatste kan of krankzinnigheid of de dood betekenen. Het zijn in feite spookverschijningen van de dode mensen die de huidige mens eens is geweest, en die hem nu als een schaduw gaan volgen, en daarom terecht wachters op de drempel worden genoemd. In één opzicht kan men ze terecht de kamarupa’s van de vroegere incarnaties van de mens noemen, die tevoorschijn komen uit de afdrukken in het astrale licht die de ‘oude’ mens van de nu levende ‘nieuwe’ mens daar heeft achtergelaten.
Wederbelichaming
Deze term betekent dat de levende en migrerende entiteit op een of ander moment na de dood een nieuw lichaam aanneemt. De betekenis ervan is daarom heel algemeen; de specifieke betekenis is het periodiek aannemen van nieuwe lichamen. De term zegt iets meer dan alleen maar dat de ziel een voorbestaan heeft; de gedachte is dat de ziel achtereenvolgens nieuwe lichamen aanneemt – op welk gebied ze zich ook bevindt. Dit specifieke aspect of onderdeel van de algemene leer over de migratie van levende entiteiten zegt ons niet wat voor soort lichaam de ziel opnieuw aanneemt, noch of ze dat hier op aarde of ergens anders doet, dat wil zeggen of het nieuwe lichaam een zichtbaar lichaam zal zijn of een onzichtbaar lichaam op de onzichtbare gebieden van de natuur. Het zegt alleen dat het levenscentrum zich wederbelichaamt en dat is de essentie van de specifieke betekenis van dit woord. (Zie ook reïncarnatie, wedergeboorte, preëxistentie, metempsychose, metensomatose, palingenese, transmigratie.)
Wedergeboorte
Een van de verschillende aspecten of facetten van de algemene leer over wederbelichaming. Een woord met een ruime en algemene betekenis. Omdat het alleen een opeenvolging van wedergeboorten betekent, heeft de term een algemeen karakter, maar doet geen specifieke uitspraak over de soort wederbelichaming. De overeenkomst tussen het denkbeeld dat in dit woord besloten ligt en dat wat bij de term reïncarnatie hoort is heel groot, maar toch zijn de twee denkbeelden heel verschillend. (Voor dit verschil zie reïncarnatie; zie ook preëxistentie, metempsychose, metensomatose, palingenese, transmigratie.)
Wetenschap
Een werking van de geest of het denkvermogen van de mens in zijn streven het hoe van de dingen te begrijpen – niet één bepaalde wetenschap, maar wetenschap op zich, wetenschap per se – geordende en geclassificeerde kennis. Eén aspect van een drievoudige methode om inzicht te krijgen in de aard van de universele natuur en haar veelvormige en veelvoudige werkingen; dit aspect kan niet worden gescheiden van de andere twee – filosofie (zie aldaar) en religie (zie aldaar) – als we een juist beeld willen verkrijgen van de dingen zoals ze echt zijn.
Wetenschap is dat aspect van het menselijk denken dat de mentale activiteit van de onderzoekende, analyserende en classificerende functies van het denken omvat.