HPB: Het bijzondere leven en de invloed van Helena Blavatsky / Sylvia Cranston, Carey Williams (research assistent)

bestel boek

Tweede, herziene druk 2008

© 2008  Theosophical University Press Agency, Den Haag

 

      Inhoudsopgave     

 

12 – Een belangrijke beslissing

 

In Deel 1 van Old Diary Leaves vertelt Olcott over een ervaring die ‘van groot belang was door de gevolgen ervan voor mijn levensloop’:

Ons werk aan Isis voor die avond was af. Ik had HPB goedenacht gewenst, me in mijn eigen kamer teruggetrokken, de deur zoals gewoonlijk gesloten, was gaan zitten om te lezen en te roken en was weldra verdiept in mijn boek dat, als ik me goed herinner, Travels in Yucatan van Stephens was. . . . Mijn tafel en stoel stonden links voor de deur, mijn veldbed rechts, het raam was tegenover de deur en boven de tafel was een gasvlam aan de muur.

Ik was rustig aan het lezen met al mijn aandacht gericht op mijn boek. . . . Plotseling, toen ik met mijn schouder enigszins van de deur gekeerd zat te lezen, kwam er een schijnsel van iets wits in mijn rechter ooghoek; ik wendde mijn hoofd, liet mijn boek verbaasd vallen, en zag een oosterling van grote gestalte boven mij uittorenen. Hij was gekleed in een wit gewaad en droeg een hoofddoek of tulband van gestreepte geelbruine stof, geborduurd met gele vloszijde. Lang ravenzwart haar hing van onder zijn tulband tot op de schouders; zijn zwarte baard, in de Rajput-stijl op de kin vertikaal gescheiden, was aan de uiteinden opgedraaid en werd over de oren gedragen; zijn ogen waren vol zielenvuur; ogen die tegelijkertijd vriendelijk en doordringend waren; de ogen van een mentor en rechter, maar verzacht door de liefde van een vader die kijkt naar een zoon die advies en leiding nodig heeft. Hij was zo’n groots man, zo bezield met de majesteit van morele kracht, zo stralend spiritueel, zo duidelijk boven de gemiddelde mensheid, dat ik me verlegen voelde in zijn aanwezigheid en mijn hoofd en mijn knie boog zoals men doet voor een god of een goddelijk persoon. Hij legde zachtjes een hand op mijn hoofd en een zachte maar ook sterke stem verzocht me te gaan zitten; en toen ik mijn ogen opsloeg, zat de indrukwekkende verschijning op de stoel aan de andere kant van de tafel.

Hij vertelde me dat hij was gekomen op het kritieke moment dat ik hem nodig had; dat mijn daden me tot dit punt hadden gebracht; dat het aan mij alleen lag of hij en ik elkaar in dit leven vaak als medewerkers voor het welzijn van de mensheid zouden ontmoeten; dat een groot werk voor de mensheid moest worden gedaan en dat ik het recht had daaraan deel te nemen als ik dat wilde; dat een geheimzinnige band, die nu niet aan mij werd uitgelegd, mijn collega en mij bij elkaar had gebracht; een band die niet kon worden verbroken, hoe sterk deze soms ook onder druk zou komen te staan. Hij vertelde me dingen over HPB die ik niet mag herhalen, en ook dingen over mijzelf die derden niet aangaan. Hoe lang hij er was, kan ik niet zeggen: het kan een half uur of een uur zijn geweest; maar het scheen niet meer dan een minuut, zo weinig aandacht heb ik aan het verstrijken van de tijd besteed.

Tenslotte stond hij op, terwijl ik me verwonderde over zijn grote lengte en keek naar de soort glans in zijn gezicht – geen uiterlijk schijnsel, maar een zachte glans als het ware van een innerlijk licht – dat van de geest. Plotseling kwam de gedachte bij me op: ‘Stel dat dit maar een hallucinatie is, dat HPB me hypnotisch heeft betoverd? Had ik maar een of ander tastbaar voorwerp als bewijs dat hij werkelijk hier is geweest; iets dat ik kan aanraken nadat hij weg is!’ De meester glimlachte vriendelijk alsof hij mijn gedachte had gelezen, draaide de fehta van zijn hoofd los, zei me welwillend vaarwel en – was verdwenen: zijn stoel was leeg; ik was alleen met mijn emoties! Maar niet helemaal alleen, want op de tafel lag de geborduurde hoofddoek; een tastbaar en duurzaam bewijs dat ik niet was ‘behekst’, of op bovennatuurlijke manier bedrogen, maar oog in oog had gestaan met een van de Oudere Broeders van de mensheid, een van de meesters van ons trage leerling-ras.157

Volgens Olcott was deze ervaring de belangrijkste factor bij zijn beslissing om met HPB naar India te gaan. Hoe belangrijk die beslissing bleek te zijn, voor zowel het Westen als het Oosten, zal duidelijk worden in Deel 5, ‘In opdracht naar India’.

 

 


HPB: Het bijzondere leven en de invloed van Helena Blavatsky, blz. 175-6

© 2008  Theosophical University Press Agency
Daal en Bergselaan 68, 2565 AG Den Haag