3 – Het leven in legerplaatsen

 

De Von Hahns bleven niet lang in Romankov; ze verhuisden al snel naar andere delen van de Oekraïne. Als kapitein van een batterij van de rijdende artillerie verhuisde Peter herhaaldelijk van de ene plaats naar de andere. Grootvader Andrej verhuisde vanwege zijn bestuurswerk eveneens vaak naar verschillende delen van Rusland. En omdat Helena Andrejevna en haar kinderen soms bij Peter en op andere tijden bij de grootouders woonden, begon Helena Petrovna al heel jong een leven van reizen en kreeg ze ruime ervaring met verschillende culturen en volkeren, misschien als voorbereiding op haar toekomstige wereldreizen.

Toen Helena twee jaar was,³⁰ werd de familie, die naar een andere garnizoensplaats was verhuisd ver van de grootouders, door haar eerste grote verdriet getroffen. Haar kleine broertje, Sasja, werd ernstig ziek, en er was geen medische hulp beschikbaar. De lenteregen had de wegen zo modderig gemaakt dat reizen te voet of te paard onmogelijk was. Zo was de arme moeder getuige van het langzame sterven van haar kind, zonder arts om het te genezen of zijn lijden te verlichten.³¹

Terwijl ze in verwachting was van haar volgende kind, verhuisde Helena Andrejevna tijdelijk naar Odessa, een bekend centrum van cultuur en een drukbezochte plaats aan de Zwarte Zee. Andrej was daar lid van de raad van beheer voor de kolonisten, avontuurlijke gezinnen die van verre, zoals uit Duitsland, kwamen om zich op nieuw verworven Russisch gebied te vestigen. Toen Helena drieënhalf jaar was, werd haar zuster Vera geboren.

Niet lang daarna voegde Helena Andrejevna zich weer bij haar echtgenoot en opnieuw verhuisde het gezin van gehucht naar gehucht in de Oekraïne. Dit voortdurende opbreken van het gezinsleven zou voor elke moeder een uitputtende beproeving zijn, maar dit gold vooral voor iemand met een zwakke gezondheid. Bovendien hing het rondtrekkende leven met Peter ‘steeds als een donkere wolk boven haar hoofd’, schrijft De Zirkoff. ‘Zodra ze zich op haar gemak begon te voelen en gehecht raakte aan haar huis, zodra prettige vriendschapsbanden waren aangehaald en de dingen haar dierbaar waren geworden, kon het schrikaanjagende woord ‘overgeplaatst’ haar overvallen als een nachtmerrie en haar dwingen opnieuw alles achter te laten en weer verder te trekken naar vreemde en eenzame plaatsen. Kleine, smerige provinciestadjes, vervelende diners en theevisites met hun zware sigarettenrook, de eeuwige gesprekken over paarden, honden, geweren en dat soort onderwerpen.’³²

 

---

HPB: Het bijzondere leven en de invloed van Helena Blavatsky, blz. 11-12

© 2008  Theosophical University Press Agency
Daal en Bergselaan 68, 2565 AG Den Haag

---