Het wortelras en zijn onderverdelingen
Ik wil graag een interessante vraag beantwoorden die ik heb ontvangen. Ze luidt:
‘Mijn vraag gaat over onderrassen en vertakkingen daarvan. Een volledig nationaal ras heeft de duur van een precessiecyclus van 25.920 jaar. Een familieras, zegt u, duurt zeven keer zolang als een nationaal ras, wat zeven keer 25.920 zou zijn. Maar in The Theosophical Forum van 15 november 1932 zegt u op blz. 82-3: ‘We zijn nu in het vijfde onderras van het Europese familieras, maar in een veel grotere cyclus naderen we ook het midden van het primaire of grotere vierde onderras van het vijfde wortelras. Met andere woorden: van dit primaire of grotere vierde onderras van het vijfde wortelras zijn wij een kleinere vertakking, die de vijfde is van zijn eigen zevenvoudige cyclus . . .’ Zou u dit nader kunnen toelichten?’
De reden van deze aangehaalde uitspraak is dat ik het Europese ras een nationaal ras noemde, volgens het schema dat ik in Beginselen van de Esoterische Filosofie gaf. Maar omdat ik snel schreef en mijn vroegere woorden niet raadpleegde, word ik erop betrapt hier te zeggen dat het Europese ras een familieras vormt. Het antwoord is heel eenvoudig. Ik gebruikte het woord ‘familieras’ niet in technische zin, maar alleen om te laten zien dat de hele familie van Europese volkeren een rassenfamilie vormt. Als we het technisch willen zeggen, vormen die Europese volkeren samen een nationaal ras, zoals ik direct zal uitleggen.
Een nationaal ras duurt één precessiecyclus – 25.920 jaar. Een mens leeft gemiddeld 72 jaar. Deze gegevens zijn gemiddelden. Ieder kind weet dat niet ieder mens 72 jaar wordt. Velen leven veel korter en velen leven veel langer. Volgens mij duurt het leven van een mens tegenwoordig in werkelijkheid gemiddeld 15 à 20 jaar, als we rekening houden met de talloze miljoenen mensen die sterven vóór hun kinderjaren; miljoenen die in oorlogen omkomen; miljoenen die door een ongeval sterven of, als ze al tot volwassenheid komen, voortijdig door een ongeluk of een vreselijke ziekte doodgaan. Als we elk sterfgeval afzonderlijk nemen en het totale aantal leden van de mensheid op aarde nu op twee miljard stellen en dan een berekening maken, geloof ik dat we zullen constateren dat, wat we de gemiddelde levensverwachting van de mens noemen, niet veel meer dan vijftien of misschien twintig jaar is. Dat toont hoe vreselijk veel mensen vroeg sterven, omgekomen bij spoorwegongelukken of schipbreuken, in oorlogen en door kinderziekten.
Maar hier stellen we de duur van het leven van een mens op 72 jaar; dan komt de stamgeneratie, dan het stamras, dan het nationale ras, vervolgens het familieras; en elk daarvan, na de individuele mens, duurt zeven keer zolang als het daarvoor genoemde.
Welke voorbeelden hebben we van een nationaal ras dat, berekend volgens onze cijfers, 25.920 jaar duurt, één astronomische cyclus? Alle tegenwoordige Europese rassen samen vormen een goed voorbeeld van een nationaal ras. Het woord ‘nationaal’ heeft hier niet dezelfde betekenis als in het gewone woord natie, wanneer we zeggen de Franse of Engelse natie, of de Italiaanse of Zweedse natie. Zoals ik het hier gebruik, omvat wat ik een nationaal ras wil noemen al onze tegenwoordige Europese naties: Polen, Duitsers, Fransen, Zwitsers, Russen, Grieken, Bulgaren, Tsjechen, Engelsen, Ieren, de bewoners van Wales, Schotten, Zweden, alle Scandinaviërs, Belgen, Nederlanders, Portugezen en Spanjaarden; alle tezamen vormen wat we één nationaal ras noemen. De levensduur ervan is ongeveer één precessiecyclus, bijna 26.000 jaar. Ik kan hieraan toevoegen dat iets meer dan een derde van de levensperiode ervan voorbij is. Ongeveer 9000 jaar zijn verstreken sinds het voorafgaande nationale ras, zoals we die term hier gebruiken.
Een ander voorbeeld van een nationaal ras vormen de volkeren van het noordelijke en zuidelijke continent van de Nieuwe Wereld, de zogenaamde roodhuiden, de Azteken, de Inca’s en alle andere: zij hebben punten van overeenstemming, van bloed en van taal, en vormen wat ik een nationaal ras noem.
In andere zin, maar tot op bepaalde hoogte op dezelfde manier, kunnen we allen die we in het algemeen als Mongolen aanduiden een voorbeeld van een nationaal ras noemen. Veel volkeren die Mongolen worden genoemd, zijn geen Mongolen. Toch zit er wel iets in dat populaire denkbeeld, want het zijn volkeren met bloedverwantschap en tot op zekere hoogte taalverwantschap. Daarom vormen ze samen een nationaal ras.
Een familieras zou ik willen noemen wat de oude etnografie uit de tijd van mijn vader de verschillende soorten mensen noemde. De zogenaamde Kaukasiërs zou ik als voorbeeld van een familieras noemen. Zo behoren de Hindoes met ons Europeanen (de Amerikaanse continenten zijn door Europese rassen gekoloniseerd) tot de Kaukasische tak van de mensenfamilie en vormen daardoor wat ik een familieras noem; maar de Hindoes maken geen deel uit van ons Europese nationale ras.
Een ander voorbeeld van een familieras zijn de Mongolen in groter verband genomen. In dit geval tellen we de Chinezen, Mantsjoes, Japanners, Lolo’s, Tibetanen, Birmanen, Siamezen en waarschijnlijk de Maleisiërs mee: samen vormen ze een grote familiegroep die duidelijk verschilt van de Kaukasische groep, zoals ik die term heb gebruikt.
Een derde type van een familieras of familiestam zijn de sterk gekleurde volkeren in Afrika, die onderling evenveel verschillen als de Europeanen. Ze spreken verschillende talen die velen niet verstaan. Zo is het ook in Europa, in ons eigen nationale ras. Maar ik heb het nu niet over een nationaal ras, maar over een type mensen die ik een familieras zou willen noemen zoals het Kaukasische en wat men noemt het Mongoolse – als u die ontoereikende term wilt gebruiken – en de Afrikanen.
Een ander voorbeeld van wat ik bedoel met een familieras, waarin verscheidene nationale rassen worden ondergebracht, zouden de oorspronkelijke bewoners van de Nieuwe Wereld, van het noordelijke en zuidelijke continent, zijn; hoewel ook die hun nationale rassen hebben, zoals de Hindoes en de Europeanen één volledige stam vormen, terwijl toch, als nationale rassen, de Hindoes zich op de ene plaats bevinden en de Europeanen ergens anders.
Om tot stamrassen te komen moeten we uit een nationaal ras een nog kleinere afdeling nemen: ik bedoel een van die kleinere rassen waarvan een aantal samen een nationaal ras vormen. Zo zijn van het nationale ras in Europa de Slaven een stamras, dat zijn de Russen, Polen, Tsjechen, Bulgaren en anderen. De Teutonen vormen een ander stamras. Dat zijn de Duitsers, Scandinaviërs, Engelsen – en dan wordt het ingewikkeld en blijkt hoe moeilijk het is. Praktisch alle Europese naties – waarbij deze woorden algemeen worden gebruikt – hebben hun oorsprong in de Teutoonse groep. De Engelsen zijn Teutonen; de Fransen ontlenen hun naam aan de Franken – een Germaans volk. Er waren Goten, Westgoten en Vandalen, die alle meehielpen om Spanje en Portugal te stichten; de Goten en Westgoten veroverden Italië. U ziet dus hoe gecompliceerd de zaak is. Maar ik noem een stamras een van de samenstellende leden van een nationaal ras. De Kelten vormen ook een stamras, zoals de Ieren, de bewoners van Wales, de Schotten en de bewoners van Bretagne in Frankrijk. Dat zijn allemaal stamrassen. Ze duren gemiddeld ongeveer 3600 jaar, dat is vanaf hun begin tot hun einde. Ze worden belangrijk op het wereldtoneel en gaan dan gedurende een lange periode achteruit, zoals ze ook tijd nodig hebben om op te komen.
Dan komen we aan een stamgeneratie, een nog kleinere afdeling van het stamras, bijvoorbeeld de Italianen, Engelsen, Russen, Duitsers, enz., die beurtelings onder de volkeren de leiding, de hegemonie hebben. Hun tijd is ongeveer 500 jaar; als u de geschiedenis van Europa bestudeert zult u enkele heel interessante dingen opmerken. Elke stamgeneratie heeft ruim 200 jaar nodig om uit de schaduw en misschien uit onderdrukking te geraken en volledige macht en onafhankelijkheid te bereiken, zich te onderscheiden als leider van de hun omringende volkeren, om dan te sterven. In de geschiedenis van Europa zien we dat steeds weer – Italië, Spanje, Frankrijk, enz. Ze volgen elkaar op tot de hele cirkel rond is.
Neem dus nu de hele schaal: de gemiddelde mens zou rond 72 jaar leven (In werkelijkheid blijven veel mensen langer leven. Miljoenen sterven voor hun twintigste jaar). Zeven keer 72 vormt een stamgeneratie, 500 jaar; zeven keer dat is 36 honderd jaar, een stamras. Zeven keer dat is een nationaal ras, dat bijna de duur van de precessiecyclus van 25.920 jaar heeft. Het familieras, dat ik al volgens de oude etnologie heb beschreven als een ander soort mensen, beslaat ongeveer 180.000 jaar, een secundair onderras ongeveer één en een kwart miljoen jaar, en als we bij een primair onderras, zeven keer de duur van het vorige, komen, krijgen we een tijdvak van ongeveer 8.000.000 jaar voor de hele levensduur van een wortelras.
U ziet nu hoe deze rassen elkaar overlappen; dit feit vormt een van de factoren die het berekenen van rassen zo ingewikkeld maken, moeilijk uitvoerbaar en uit te leggen.
Ons Europese nationale ras heeft nog ongeveer 16.000 jaar voor de boeg. Laten we hopen dat het nog wat wijsheid opdoet voor zijn uur slaat. Ons Kaukasische familieras is bestemd om ongeveer 180.000 jaar te bestaan. Het heeft nog vele tienduizenden jaren te gaan, maar een flink deel van zijn tijdcyclus is al verstreken.
Om terug te komen op de meer vertrouwde rekenmethoden, zou ik hierop willen wijzen: We zijn in de vierde ronde op deze bol, onze aarde. In deze vierde ronde op deze bol zijn we in ons vijfde wortelras. Van dit vijfde wortelras hebben we bijna het middelpunt of het midden van het grote secundaire onderras bereikt. We zijn dit midden nog niet gepasseerd, hebben het zelfs nog niet bereikt. Ik zou zeggen dat dit vierde of centrale punt het gevaarlijkste is in die enorm lange cyclus.
We zijn in ons familieras, het Kaukasische. We zijn in ons nationale ras, dat in onze tijd als het Europese wordt aangeduid; we zijn in het type zielen dat het Teutoonse wordt genoemd; en in ons eigen vijfde wortelras zijn we bezig met het afsluiten van het vijfde onder-onder-onderras. In het vijfde wortelras zijn we ongeveer bij het midden van het grote secundaire onderras; en van ons eigen nationale Europese ras zijn we bezig het vijfde, wat een klein ras is, af te sluiten of te beëindigen. Hoe lang dat duurt, kan ik slechts gissen. Ik heb geen tijd gehad dit uit te rekenen. Mogelijk enkele honderden jaren; dan zal het zesde volgen.
Mijn laatste opmerking is deze: H.P.B. zegt in De Geheime Leer dat het zesde ras te zijner tijd zal worden geboren; ze verklaart ook dat de zaden voor het zesde wortelras in de beide Amerika’s zullen ontstaan. Op een andere plaats zegt ze dat over ongeveer 25.000 jaar, of één precessie-cyclus, of wat ik één nationaal ras heb genoemd, de bevolking van de Verenigde Staten kinderen zal beginnen te krijgen die de voorlopers van het zesde onderras zullen zijn. Wat ze bedoelde was wat wij een nationaal ras zouden noemen. U ziet nu dat het fout is om die uitspraak van H.P.B. te nemen en, omdat ze op één plaats zegt dat de beide Amerika’s het deel van de aarde zijn waar de zaden van het zesde wortelras zullen verschijnen, dan te zeggen dat het over 25.000 jaar in de Verenigde Staten zal worden geboren. Door gebrek aan kennis worden twee verschillende uitspraken verward. Het laat zien dat het Europese nationale ras het vierde is, want in de Verenigde Staten zullen de zaden van het volgende ras worden geboren wanneer het tegenwoordige zijn einde heeft bereikt. Het vijfde nationale ras van ons tegenwoordige familieras zal in de beide Amerika’s komen. Maar dat is niet het familieras als mensensoort waarop we hebben gewezen, zoals bijvoorbeeld het Kaukasische, Mongoolse, Afrikaanse of het oorspronkelijke Amerikaanse.