Geestelijke mislukkingen
Betreft:
‘Nu zijn er – moeten er ‘mislukkingen’ zijn in de etherische rassen van de vele klassen van Dhyan Chohans of Deva’s, evenals onder de mensen. . . .’– et seq., zie Aanvullende Opmerkingen bij Brief 14, blz. 94
Dit is een citaat uit De Mahatma Brieven aan A.P. Sinnett over mislukkingen, geestelijke mislukkingen; en omdat ik weet dat over dit woord grote misverstanden bestaan, of dat het op zijn minst verkeerd is begrepen, vraag ik uw welwillende aandacht voor wat ik te zeggen heb.
Wat een mislukking kan zijn voor de goden, zou een schitterende prestatie kunnen zijn voor een mens of voor een halfgod. De ‘mislukkingen’ onder de dhyani-chohans of zo u wilt de goden, is een woord dat eenvoudig doelt op die hoge wezens, zelfs onder de dhyani-chohans, die meer probeerden te doen dan ze met succes konden volbrengen. Maar u begrijpt hoe loffelijk deze poging in feite is. Het is een van de meest verheven dingen in het bewustzijn, niet alleen van mensen, maar ook van dhyani-chohans, dat ze altijd streven naar iets dat boven hen uitgaat. Zulke mislukkingen zijn op den duur overwinningen, want er staat een verheven poging achter. En het is heel wat edeler in dit leven naar het gezelschap van de goden te streven en te falen, omdat we zelf nog geen goden zijn, dan altijd slechts mens te zijn en ons er niet om te bekommeren of de goden bestaan of niet. Deze mislukkingen, zoals alle eerlijke mislukkingen in de strikt logische zin van niet volbrengen wat de bedoeling was, behoren als wezens tot de meest glorieuze, zelfs onder de menigten dhyani-chohans.
Het zijn juist deze mislukkingen die de top van de laatste hemelse opgang niet konden bereiken en die moesten wachten tot het volgende manvantara, voor ze dat hoogste punt konden passeren – het zijn juist deze mislukkingen die de menigten die terugkeerden leidden, onze aarde opbouwden en de vroegste mensheid onderwezen en die het werkplan maakten waarmee de elementalen en de lagere dhyani-chohanische menigten later werkten om onze wereld, zoals die nu is, op te bouwen. Het waren deze mislukkingen die een ruimer inzicht kregen en, geleid door het karma uit ons verleden, dit karma als het ware op een iets hoger plan brachten. Mislukkingen, maar wel onze verlossers.
Er zijn dus mislukkingen onder de mensen; en als we alleen aan het woord ‘mislukkingen’ denken en de leer niet kennen, hoe onrechtvaardig kunnen we dan zijn. Degene die naar chelaschap streeft en faalt door zwakheden uit het verleden, vroeger karma, is veel edeler dan iemand die niet die goddelijke honger heeft om meer te zijn en beter te zijn, hoger dan tevoren.
Er zijn ook mislukkingen bij inwijdingen; maar al dit soort falen is groots, want het gaat om een edel streven, een grotere visie, toenemende kracht en hogere verlangens. Het betekent vervulling. Er zijn mislukkingen onder de chela’s die in dit leven het mahatmaschap niet kunnen bereiken. Maar hoe prachtig is hun falen, want zij probeerden het en slaagden bijna. Stel dat ze het nooit hadden geprobeerd. Het zijn deze zeldzame geesten, onder de goden of onder ons mensen, die zien en proberen, die slagen of falen; maar dat falen zelf is een succes en het zijn zulke mislukkingen waarop de schrijver, de mahatma, zinspeelt.
Wat zegt H.P. Blavatsky in De Stem van de Stilte:
‘Bedenk, u die strijdt voor de verlossing van de mens, dat iedere mislukking succes betekent en dat elke oprechte poging te zijner tijd wordt beloond. De heilige zaden ontkiemen en groeien onzichtbaar in de ziel van de discipel, hun stengels worden sterker bij iedere nieuwe beproeving, ze buigen als riet, maar breken nooit en kunnen ook nooit verloren gaan. Maar als het uur slaat komen ze tot bloei.’