De Stichting voor een Vriendelijke Behandeling van Mensen
Sarah Belle Dougherty
The Human Kindness Foundation (De Stichting voor een Vriendelijke Behandeling van Mensen) biedt gevangenen vriendschap en hulp bij hun geestelijke groei. Deze boodschap van medeleven is vooral in deze tijd nodig, nu het aantal gevangenen in de Verenigde staten blijft toenemen en wetgevers steeds meer wetten goedkeuren die gevangenisstraf verplicht stellen voor uiteenlopende groepen overtreders. Waarom een vriendelijke behandeling?
Zoals Bo Lozoff, een van de stichters, heeft geschreven:
Iedere grote geestelijke, filosofische en religieuze traditie heeft nadruk gelegd op mededogen, verzoening, vergevensgezindheid en verantwoordelijkheid. Dat zijn geen voorstellen, het zijn voorschriften. Als we ze opvolgen zal het ons goed gaan, zo niet dan zullen we lijden. Maatschappelijk gesteunde haat en woede tegenover misdadigers waaraan we tegenwoordig uitdrukking geven, schenden deze tijdloze voorschriften. We overtreden een fundamentele geestelijke wet en de prijs die we ervoor betalen is een toename van misdaad, geweld, corruptie, uitzichtloosheid en natuurlijk nog meer haat en woede.
De Stichting heeft haar wortels in het Gevangenis-Ashram-Project dat in 1973 is opgezet door Bo en Sita Lozoff en Ram Dass. Dit project is gebaseerd op het inzicht dat tijd doorgebracht in de gevangenis een gelegenheid kan zijn voor geestelijke groei, vergelijkbaar met die in een ashram, als gevangenen er individueel voor kiezen de omstandigheden te gebruiken om zich te veranderen en te verbeteren. Haar voornaamste doel is
gevangenen en gevangenispersoneel te inspireren en aan te moedigen hun geestelijke diepte als mens te erkennen en zich dienovereenkomstig te gedragen. Ons diepste wezen is goddelijk. De aard van ons leven is een onbegrijpelijk mooi mysterie dat iedere mens alleen in eenzaamheid en stilte kan ervaren. Gevangenen hebben de gelegenheid zich aan deze innerlijke reis te wijden zonder de afleidingen en overbodigheden waarmee veel mensen in de ‘vrije wereld’ zich bezighouden.
De Stichting voor een Vriendelijke Behandeling van Mensen is in 1987 opgericht om het Gevangenis-Ashram-Project te ondersteunen. Ze sponsort ook de werkgroepen en cursussen van de Lozoffs in gevangenissen; een catalogus met boeken die per post kunnen worden besteld, waaronder gratis materiaal voor gevangenen; en het Vriendschapshuis, ruim 5 hectaren op het platteland van Noord-Carolina, dat in 1994 werd geopend als tijdelijke woonvoorziening met plaats voor zes mensen, in hoofdzaak pas ontslagen gevangenen, waar nadruk wordt gelegd op geestelijke training en dienstverlening aan mensen. Het meest recente project is om de eerste bio-diesel raffinaderij in Noord-Carolina op te zetten waar pas op vrije voeten gestelde gevangenen werkervaring kunnen opdoen. Zoals Lozoff uitlegt: ‘Hier worden mensen de wereld ingestuurd die dubbel in het nadeel zijn. Ten eerste zijn het misdadigers met alles wat dit bij mensen oproept. Ten tweede weten ze niet hoe ze voor een baas moeten werken. Ze weten niet hoe ze met een werkschema moeten omgaan, hoe ze op tijd aanwezig kunnen zijn, hoe ze hun verplichtingen moeten nakomen. Als ze bij ons weggaan (uit het Vriendschapshuis) is het alsof ze tegen de stroom in zwemmen.’ Lozoff hoopt dat de werkplaats voor ongeveer 17 ex-gedetineerden banen zal scheppen en financieren.
Maar wat kan de rest van ons doen, elke dag weer, om mededogen te bevorderen, aan misdadigers een helpende hand te bieden, en een einde te maken aan de ‘maatschappelijk gesteunde haat’ tegen criminelen? Lozoff stelt voor te zorgen dat de geestelijke organisaties waarbij we zijn aangesloten gevangenen en ex-verslaafden steunen en in onze kring opnemen; ons te laten inlichten over gevangeniskwesties en criminelen te verdedigen wanneer ze als groep tot boeman worden gemaakt of worden belasterd, of terechtstellingen worden aangemoedigd; en ook
onze eigen gewoonten te versterken zodat mededogen en helder denken niet worden vergeten wanneer we te maken krijgen met misdaad. Als we het slachtoffer van een misdrijf zijn kunnen we krachtig verzoeken de dader te ontmoeten, liever vasthouden aan een menselijke interactie dan dat iemand door de staat wordt gezuiverd en van zijn persoonlijkheid beroofd. We kunnen aandringen op een rehabiliterende benadering in de rechtzaak en bij de veroordeling – eerder nadruk laten leggen op verantwoordelijkheid en schadeloosstelling en het bijleggen dan op vergelding.
We kunnen de tijdloze leringen ernstig nemen die ons eraan herinneren om iedereen als onze moeder te zien en dat iedereen een boeddha-natuur heeft. Zelfs bij de meest verachtelijke misdadiger kunnen we ernaar streven niet te vergeten dat ons geluk en onze bevrijding en die van hen onderling afhankelijk zijn; dat zij evenveel voordeel genieten van de gelofte van alle bodhisattva’s als wij. . . .
Het is een wonderlijke uitdaging de dharma-leringen op zo’n ernstig maatschappelijk probleem toe te passen. En het is erg opwindend en een diepgaande inspiratie om mensen te leren kennen die zelfs in zulke omstandigheden wijsheid en mededogen nastreven. De oude verhalen zijn waar; de leringen werken. We hoeven onze ogen niet van deze puinhoop af te wenden. In plaats daarvan kunnen we helpen die te veranderen – en onszelf daarbij.
Het Gevangenis-Ashram-Project heeft een zusterorganisatie in het Verenigd Koninkrijk, The Prison Phoenix Trust. Meer informatie over de Stichting voor een Vriendelijke Behandeling van Mensen zijn beschikbaar in Bo Lozoffs boeken, zoals We zitten allemaal vast1 en It’s a Meaningful Life (Het is een zinvol leven), en ook op de website van de stichting: www.humankindness.org.
Noot
- Het boek We zitten allemaal vast van Bo Lozoff is gepubliceerd door Uitgeverij Synthese, isbn 9789062719877. Zie ook boekbespreking: Sunrise jan/feb 1987.
Sociale en maatschappelijke vraagstukken: criminaliteit