Theosophical University Press Agency

Het pad van liefde

Virginia V. George

Er liggen vele wegen voor ons open als we ze maar konden zien. De waarheid is altijd aanwezig – ze is alleen verborgen achter muren die we hebben opgetrokken, of obstakels die we ervoor hebben geplaatst. Op dit moment kunnen we misschien vrij gemakkelijk kiezen uit diverse wegen die we voor ons zien; op andere momenten zoeken we er misschien wanhopig naar. Maar wijzelf zijn de enigen die de keuze kunnen maken, al staan er wel enkele wegwijzers langs het pad. De meeste zijn het resultaat van bittere ervaringen en zijn daarom heel waardevol. Misschien komen we wel tot de ontdekking dat we al een keuze hadden gemaakt.

Wanneer we van kind volwassen worden, ontdekken we vroeg of laat en in meerdere of mindere mate, dat het leven veel meer is dan spelen en pret maken. We bemerken dat de genoegens van het leven lang niet opwegen tegen de moeilijke perioden, en concluderen misschien met spijt dat het leven ook niet is bedoeld om er gelukkig in te zijn: we moeten soms lijden om te leren. Omstandigheden en verplichtingen die voortspruiten uit dit leven en vorige levens (karma) en onze houding daartegenover bepalen het heden en de toekomst. We worden aangetrokken tot mensen die we in onze verschillende levens hebben ontmoet en die dezelfde neigingen en opvattingen hebben. Wat een wonder lijkt het wanneer we voor het eerst de vreugde ervaren die het ontdekken van gelijkgestemde gedachten met zich brengt, de flitsen van verlichting als we met een ander diepe en schone waarheden bespreken.

Bij velen van ons worden deze dingen verdrongen door de noodzaak in ons levensonderhoud te voorzien en aan gezinsverplichtingen te voldoen, en wordt ons zoekend zelf in het leven van alledag overstemd. Vrees niet; de tijd zal komen dat de deur zich opnieuw opent (ze stond altijd al op een kier). De meester KH schreef:

Vindt u het van weinig betekenis dat u het afgelopen jaar slechts aan uw ‘familieplichten’ heeft gewijd? Wel, wat is een betere reden tot beloning, een betere training dan dagelijkse en voortdurende plichtsbetrachting? Geloof me, mijn ‘pupil’, de man of vrouw die zich door karma te midden van kleine eenvoudige plichten en opofferingen en liefdevolle attenties geplaatst ziet, zal door deze trouw te volbrengen, tot hogere plicht, offervaardigheid en liefde voor de gehele mensheid komen – bestaat er een beter pad naar de verlichting waarnaar u streeft dan de dagelijkse overwinning van het zelf?
De mahatma brieven aan A.P. Sinnett, brief 68, blz. 413

In de loop van onze bestaansperioden op deze planeet verwerven we langzamerhand het vermogen om te onderscheiden en een steeds groeiende wijsheid, eenvoudig door het leven zelf. We lezen, luisteren, observeren en stellen vast dat sommige dingen waar en echt zijn en andere niet. We hebben vermogens die we niet gebruiken en een van de belangrijkste is ons vermogen om lief te hebben. Het is direct beschikbaar en geschikt voor ieder mens en iedere gelegenheid. Liefde is een kracht, en als ze goed en oprecht is en zich om alle dingen bekommert, waar of van welke aard ze ook mogen zijn, is ze onbegrensd en kan er altijd een beroep op worden gedaan.

Denk vooral niet dat dit een gemakkelijke weg is. We zullen te maken krijgen met maya (illusie), zo aantrekkelijk gekleed, zo onschuldig en echt aandoend, dat we niet kunnen geloven dat wat we zien geen werkelijkheid is. Het besluit de waarheid te zoeken, of men dit bewust of onbewust neemt, kan zijn tegenpool oproepen en het mogelijk maken dat we in onverwachte en vreemde omstandigheden terechtkomen. Twijfel aan onszelf loert op ons, wanhoop sluipt naderbij, op onverklaarbare wijze verschijnen er mensen en doen zich gebeurtenissen voor in ons leven, ontelbare kleinigheden hinderen ons, we komen eindeloos voor ernstige beslissingen te staan.

We moeten leren denken en werken langs innerlijke lijnen, want een deel van onze taak is ons uiterlijke leven in de wereld zo om te vormen dat het zich op meer harmonische wijze met ons innerlijke leven, dat de werkelijkheid is, verbindt. Onze spirituele mentors hebben oneindig veel begrip voor onze tegenstrijdige begeerten en ambities – het streven naar succes in de wereld, of de waarheid zoeken met haar soms eenzame zijwegen, is voor de meesten van ons een dagelijks dilemma.

Nu en dan zijn we zo gelukkig een glimp op te vangen van wat mededogen betekent. Op een avond bracht mijn kat een muis mee in de slaapkamer en legde haar trots voor me neer. De muis was niet gewond maar versuft en ik probeerde haar te pakken en naar buiten te brengen. Toen ik naar haar keek, richtte ze zich op en zocht met één klein bevingerd pootje steun tegen de onderkant van de muur. Dat gebaar ontroerde me en ik voelde zo’n mededogen en liefde dat het bijna pijn deed. Op dat ogenblik was ik één met dat muisje. Zo moeten de goden ons soms liefhebben.

Er zijn bepaalde stappen die we kunnen doen wanneer we hebben besloten de reis op het pad te beginnen. De intuïtie, wat soms eenvoudig het herkennen is van dingen die we in een vorig leven hebben geleerd, helpt ons daarbij. Door te leren meer aandacht te hebben voor anderen dan voor onszelf, worden we voor struikelen behoed. Van alle stappen die we moeten doen is leren liefhebben de meest nabije en gemakkelijkste.

Onzelfzuchtige en dus goddelijke liefde is de sterkste band die we hebben met hen die verder zijn gevorderd dan wij en die toch over ons blijven waken, verbonden door medelijden en mededogen. Liefde is de eigenschap die ons verwant maakt aan de goden en aan elk levend wezen in de kosmos. Als we om ons heen zien naar wat behoefte heeft aan liefde, laten we ons dan niet afkeren van de angstaanjagende aspecten, de lelijke en vervormde façade waarachter mensen schuilgaan die we ontmoeten. Neem ze zoals ze zijn, want wie heeft meer liefde nodig dan zij?

Als we nu en dan van het pad afdwalen, als we vermoeid raken door hinderpalen en het zoeken opgeven, is dat niet zo ernstig; als we eenmaal bewust zijn gaan zoeken langs innerlijke paden, zal het verlangen en de noodzaak om verder te gaan ons doen terugkeren en ons nooit helemaal verlaten. Bedenk dat we al een lange weg hebben afgelegd en dat zoveel anderen met ons gaan dat we ons nooit alleen hoeven te voelen. Als we hulp nodig hebben is die er altijd, evenals de weg, en verdwalen is heel moeilijk: ‘De krachten van de hele natuur liggen voor het grijpen; neem wat u kunt.’ (De mahatma brieven aan A.P. Sinnett, blz. 74.)

Artikelen van Virginia V. George


Uit het tijdschrift Sunrise jan/feb 1987

© 1987 Theosophical University Press Agency