Van onze lezers
Het was vandaag een prachtige dag en ik zou die graag met u delen. Ik dacht na over karma en mijn situatie. De meeste mensen die dit huis met mij delen zeggen: ‘Dit is zo slecht als het maar zijn kan!’ Anderen zeggen misschien: het is ‘slecht karma’. Vandaag besef ik dat karma in feite volmaakte rechtvaardigheid is, maar tegelijkertijd denk ik dat karma een bedoeling heeft: je te brengen bij je innerlijke God, de goddelijkheid vanbinnen. Er wordt gezegd dat door veel te lijden begrip ontstaat, en die woorden zijn absoluut waar. Moeilijke situaties, zoals gevangenisstraf, openen je hart voor alle liefde die er in de wereld bestaat. Van liefde wordt gezegd dat het een emotie is, maar ik denk dat dit zo genoemd wordt bij gebrek aan betere woorden. Voor mij is liefde een heilige kracht, die, indien ze op de juiste manier wordt begrepen, universele broederschap tot een levende werkelijkheid zou maken. Liefde maakt zich overal kenbaar. Zelfs als pijn en lijden overal om ons heen zijn, vindt liefde toch een manier om erdoorheen te schijnen. Ik denk dat zelfs op dit moment de liefde haar armen om me heen heeft geslagen. Nogmaals, is dit goed of slecht karma, of volmaakte rechtvaardigheid die haar licht laat schijnen op de ‘Weg’ naar de innerlijke God? In alle eerlijkheid kan ik zeggen dat ik door mijn huidige situatie vandaag gelukkig ben.
– Timothy Foley, New Jersey
Ik las het lentenummer van Sunrise en vond het artikel over moslims heel goed. Ik had bijna dezelfde ervaring toen ik naar Jordanië reisde. De mensen daar zijn heel tevreden en vriendelijk, en ze respecteren de overtuiging van een ander – maar alleen als jij die van hen ook respecteert.
Toen we onderweg waren naar Petra, wilde onze chauffeur ons een andere plaats laten zien die ‘kleine Petra’ werd genoemd. Toen we daar waren en hij over de geschiedenis daarvan begon te vertellen, kwamen er twee bedoeïenen aan. Na enig overleg met onze chauffeur vroegen ze of ze ons een heel mooi uitzicht mochten laten zien. Na een klim van 30 minuten bereikten we de top. Het landschap was prachtig. De zon ging bijna onder, volkomen stilte, en we konden de contouren van de bergkammen zien. Voor het eerst kon ik de stilte horen. Plotseling haalde een van de mannen een metalen fluit uit zijn zak en begon te spelen. Het was betoverend om naar de echo van de fluit en de muziek te luisteren. Ik voelde me volkomen één met de natuur.
Toen we weer onderaan de berg waren, probeerde ik de mannen wat geld te geven om ze te bedanken – ze waren heel arm. Dat bracht hen zeer in verlegenheid en ze vertelden me dat ze het voor hun plezier deden en niet voor geld. Ik verontschuldigde me, en tenslotte kwamen we in hun tent bij hun familie; met z’n tienen dronken we thee en luisterden naar gedichten van onze ‘gids’ – zijn dichters – en spraken over dichtkunst, natuur en religie.
– Sisi Galanopoulou, Griekenland
Mahayana betekent letterlijk ‘grote voertuig’, en Hinayana ‘kleine voertuig’, maar in de praktijk voert het ene voertuig op natuurlijke wijze naar het andere. Door het bewustwordingsproces begin je mededogen te voelen voor de levende wezens om je heen, en daardoor word je ertoe gebracht het grote voertuig te onderrichten en dus binnen te gaan. Door bevrijding te zoeken uit het cyclische bestaan raak je onveranderlijk gemotiveerd om – uiteindelijk – bevrijding te zoeken voor allen. Door onthechting worden we ons lagere zelf de baas. Dat matigt ook ons besluit om te kiezen voor de verheven handelwijze om niet gehecht te zijn aan goddelijke gebieden. Toch is bevrijding uiteindelijke of totale vrijheid, en er is geen vrijheid in gehechtheid, en dat omvat ook gehechtheid aan het welzijn en bevrijden van anderen.
Ware liefde en mededogen zijn geen menselijke emoties. Ze gaan dieper dan dat. Ze zijn praktische bewegingen van natuurlijke heen en weer gaande energie, en als we ons afstemmen op die stromingen is er volmaakt evenwicht en onuitsprekelijke gelukzaligheid.
Onszelf opofferen betekent niet het opgeven van onze individualiteit. Het is veeleer het stukslaan van de spiegel van ons zelfbeeld. Wanneer we ophouden onszelf te interpreteren, voortdurend onszelf te verklaren aan onszelf door een innerlijke dialoog, zullen we eenheid vinden en stilzwijgende kennis die woorden en dualiteit overstijgt.
– Laurence Sunderland, Texas
Ik zou graag mijn enthousiasme willen delen over de [Engelstalige] tijdschriften uit de begintijd van de Theosophical Society die Theosophical University Press onlangs op internet heeft gezet (https://www.theosociety.org/pasadena/ts/tup-onl.htm). Na het lezen van enkele artikelen in Deel 1 van The Path vond ik zoveel gedachte-juweeltjes dat ik ernaar verlangde meer en meer daarvan te lezen. Zelfs als de titels niet schenen overeen te komen met wat mij typisch aanspreekt, kon ik niet laten sommige daarvan twee of drie keer te lezen vanwege de gedachten die ze bevatten. Ik ontdekte ook dat ze, afgezien van enkele verouderde termen, net zo klinken als iets dat nu zou zijn geschreven; sommige daarvan zijn bijna poëtisch.
Ik denk dat deze artikelen het stempel dragen van hun redacteur, medeoprichter van de Theosophical Society William Q. Judge, en een frisse kijk op de dingen geven, zelfs 100 jaar later. The Path werd opgericht door Judge in 1886 en werd voortgezet tot zijn dood in 1896. Veel onderwerpen en thema’s zijn tijdloos, en die welke betrekking hebben op speciale gebeurtenissen van toen, verschaffen inzicht uit de eerste hand.
Nauwelijks had ik het eerste nummer uit, of ik raadde een paar vrienden aan dit materiaal online te lezen. Ik kijk ernaar uit om meer jaargangen te lezen en de andere drie tijdschriften te verkennen die beschikbaar zijn als fotografische reproducties in gemakkelijk te doorzoeken PDF-formaat: Theosophy (1896-1897), Universal Brotherhood (1897-1899), en Universal Brotherhood Path (1900-1903).
– Scott Osterhage, Washington
Karma is geen bestraffing, maar de weg waarop ervaring wordt opgedaan en waarheid onthuld, en het steunt evenzeer op het heden en de toekomst als op het verleden. – Shawn Hawk