Het rups-bewustzijn voorbij
Roza Riaikkenen en Andrew Rooke
Zou een rups graag willen sterven als hij wist dat hij daardoor een mooie vlinder zou worden? Zouden wij bereid zijn ons te wagen buiten ons alledaagse bewustzijn als we weet zouden hebben van de verbazingwekkende werelden die daarachter liggen? Laten we ons een rups voorstellen, waarvan het blikveld beperkt is tot de oppervlakte van een blad, en waarvan de wereld omsloten is door het nabijgelegen gebladerte. De rups weet niets van de grotere wereld van de boom en zijn netwerk van wortels en takken, en nog veel minder van de jaargetijden die de groei ervan beheersen. Die bestaan in een dimensie die de rups zich niet kan voorstellen.
Datzelfde geldt ook voor ons. Ons fysieke lichaam leeft in een driedimensionale ruimte, maar ons spirituele lichaam reikt tot ver buiten zijn stoffelijke manifestatie en doet ervaring op tot in de verste uithoeken van de ruimte – tot aan zijn ouder-ster en nog verder naar het absolute. Als een onafscheidelijk deel van het absolute zijn onze hogere spirituele facetten multidimensionaal. Maar wij aardgebonden mensen, die beperkt zijn door een driedimensionaal bewustzijn, kunnen niet zien met het open oog van het spirituele zelf. Doordat we gericht zijn op ons fysieke lichaam, kunnen we de invloed van ons spirituele zelf op onze gezondheid, onderlinge relaties en bestemming niet begrijpen.
Tevergeefs kunnen we proberen verklaringen te vinden die zich beperken tot de tastbare stoffelijke wereld waarmee we vertrouwd zijn. We kunnen niet doordringen tot de werkelijke wortels van de gevolgen die we in de uiterlijke wereld ervaren omdat die in de dimensies van ons spirituele zelf liggen. We lijken vaak zó gehecht te zijn aan onze vertrouwde stoffelijke wereld, dat we handelen alsof we ons niet bewust zijn van andere dimensies. Wanneer we ons denken zuiveren van de wirwar van alledaagse gedachten en meningen, kunnen we het bereik van ons beroeps- en persoonlijke leven verruimen en vergroten en zo ons persoonlijke universum en de mogelijkheden daarvan uitbreiden.
Een rups is zich in zijn stoutste dromen niet ervan bewust dat hij zou kunnen vliegen. Door zijn huid af te werpen kan hij vleugels ontwikkelen, een vlinder worden, en deelhebben aan een geheel nieuw levensbereik. Onze rups maakt zich misschien zorgen over de noodzaak om te veranderen. Het lijkt op sterven, maar door te sterven als rups herrijst hij als een vlinder! We kunnen ons geen voorstelling maken van het bewustzijn en de macht van het absolute – of we dat God noemen of met een andere naam aanduiden – dat de werkelijke oorzaak en scheppende kracht is die in alle dimensies werkt, ook al heeft de mensheid door de eeuwen heen van verlichte leraren beschrijvingen van goddelijke, kosmische wetten ontvangen.
De wetenschap van het nieuwe millennium zou haar uitgangspunten kunnen afleiden van deze universele multidimensionale wetten, onze zienswijze veranderen, en de dingen veeleer bekijken vanuit het al-dimensionale spirituele niveau van het absolute, dan vanuit het beperkte driedimensionale niveau van een wezen van onze aarde. Nu we de drempel van een nieuw millennium zijn overschreden, staat ieder van ons voor de keuze: veilig vast te houden aan onze beperkte opvattingen, ofwel het proces te beginnen van het vormen van een multidimensionale visie die geworteld is in de geest. Dus, willen we een rups blijven of vrij rondvliegen als een vlinder?