Het leven is broos . . . of niet?
Scott Osterhage
We beschouwen het leven als broos, wij miljarden mensen; ieder van ons is als een knoop in een visnet: onafhankelijk van de andere knopen, maar toch onverbrekelijk verbonden met alle anderen. Alles beweegt zich als één geheel, en toch is de ongeschonden toestand van het net afhankelijk van iedere individuele knoop. Aaneengeweven vormen we het net van de mensheid.
De laatste tijd heb ik nagedacht over hoe de destructieve eigenschappen van ziekte en dood ons zo gemakkelijk ten deel lijken te vallen. Een auto-ongeluk, een strijd tegen kanker, of duizend andere dagelijkse gebeurtenissen herinneren ons aan het delicate evenwicht van het leven. Gezien als lichamen die op deze aarde bewegen, bevinden we ons steeds op het scherp van de snede: één misstap en we worden gescheiden van wat ons in deze wereld vertrouwd is. De knoop breekt.
Dat is wat we denken te weten, wie we denken te zijn. We zijn echter niet alleen maar dit lichaam, deze persoonlijkheid. In de kern van het leven zijn we onvernietigbaar. De elkaar doordringende omhulsels van ons bestaan strekken zich uit voorbij het fysieke lichaam dat we gewoonlijk als ons ‘zelf’ aanmerken. Onze levenskracht en begeerten geven vorm aan ons lichaam. Instinct, verstand en intuïtie leiden en sturen ons. Die stralende vonk in ons binnenste stuwt ons en geeft ons leven richting. Verbonden met alle andere vonken, brengt hij ons samen in het Ene Leven.
We lijken misschien broos en het gemakkelijk te begeven, maar de tragedies van het leven leiden ons naar ons permanente en blijvende innerlijke thuis, onze werkelijke bron van leven. Vormen komen en gaan, maar onze onveranderlijke kern blijft. De uitdagingen waarmee we te maken krijgen, komen op ons pad omdat we de oorzaken ervan in beweging hebben gezet. We oogsten de gevolgen naarmate we ze nodig hebben om door ervaring te leren hoe we met de eeuwige stroom van het leven in harmonie kunnen leven. Indien we afzonderlijke entiteiten zouden zijn, zou niets ons beïnvloeden. Omdat we onlosmakelijke delen zijn van alles wat bestaat, voelen we de golven die we veroorzaken, en door middel van dit proces leren we in evenwicht te leven, de balans te herstellen door te leren en te leven – door de volgende keer een andere keuze te maken. Met hernieuwde kracht beleven we ieder moment, het enige waarop we de toekomst kunnen beïnvloeden, want alleen op dit tijdstip kunnen we handelen. Het verleden is verdwenen, en onze toekomst moet nog helemaal worden gevormd.
Samen omspannen we de wereld en ondersteunen we elkaar. We vormen een sterk netwerk. Hoe meer we anderen ondersteunen, des te gemakkelijker de last voor iedereen te dragen is. Wanneer er een traan valt, laat iemand het weer goedmaken. Alles wat we zijn en alles wat we kunnen worden ligt in ieder moment besloten, en het volgende en het volgende. Elke keuze die we maken verandert de loop van onze mensheid en van de hele wereld. Laat iedere keuze de moeite waard zijn.