Van onze lezers
Texas, 14 september 2006
Of het nu iets organisch of anorganisch betreft, ‘levend’ betekent voor mij iets dat zich ergens van bewust is of iets gewaarwordt. Bewustzijn is essentieel om te ‘leven’, niet het hebben van een organisch lichaam. De aarde heeft beide. Is de aarde zich bewust van zichzelf? Ik denk dat het antwoord ja is. Ze is een bewuste entiteit die het menselijke bewustzijn herkent en erop reageert. Ze is holistisch, voedend en cyclisch.
Ik denk dat het zeer belangrijk is dat we ons ervan bewust zijn dat de aarde onze matrix is – de Latijnse wortel van matrix is mater, ‘moeder’. De aarde-matrix heeft een beschermende intentie voor ons, en deze holistische intentie zou op een natuurlijke wijze moeten worden beantwoord. Een beschermende houding tegenover de aarde en daden om haar te beschermen zouden de basis van onze dagelijkse gedachten en handelingen moeten zijn.
Een andere gevangene bracht het feit onder de aandacht dat ons recreatieterrein geheel van beton en staal is (geen gras en aarde). Later die avond dacht ik erover na en realiseerde me dat onze cellen en gangen en kantine ook geheel van beton en staal zijn. Ik bedoel dat mijn voeten letterlijk nooit de aarde aanraken. Dit was verontrustend en bracht droefheid en een verlangen om in contact te staan met dat waar ik vandaan kom.
Later die avond was ik op mijn stapelbed in mijn cel diep aan het mediteren. Ik zat met mijn rug naar het raam toen er een zachte koele bries door stroomde, die mijn lichaam streelde.
‘Hallo’, fluisterde de wind. Ik besefte dat de wind de ademhaling van de aarde is. ‘Wees niet zo bedroefd. Ik ben je moeder; zeg eens wat voor soort moeder haar kind negeert? Niemand kan je van mij wegnemen. Kijk om je heen. Het beton en staal zijn uit mijn schoot genomen. Ik ben overal om je heen, beschermend en verzorgend. Ik heb je verlangen en bedroefdheid gehoord, je liefde voor mij is oprecht. Wees kalm, mijn zoon, en luister naar mijn geruis.’
De wind, de vogels en krekels, zelfs het gekletter van sleutels en het slaan van stalen deuren, zingen nu een mooi lied over eenheid met de aarde.
Vaak kijken we maar zien we niet, en hoewel we luisteren, horen we niet.
– Laurence Sunderland
De zintuigen vormen overal een belemmering, en vermengen hun eigen structuur met alles waar ze verslag van doen. Onze grootste vergissing is de gedachte dat de situatie de vreugde geeft die wij aan de situatie geven. Het leven is een extase.
– Ralph Waldo Emerson