Theosophical University Press Agency

Wat een boom mij heeft geleerd

Andrew Rooke

Al jaren ben ik dagelijks aan het joggen in een park in de buurt. Het is verbazingwekkend hoe joggen het denken helder kan maken en afstemmen op de natuurlijke schoonheid van het parklandschap – ik noem het ‘meditatie terwijl je beweegt’. Een bepaalde gomboom heeft mijn aandacht getrokken omdat ik er iedere dag voorbijsnel. Er is niets bijzonders aan – hij heeft een bruin met witte bast die als een spiraal omhoog draait, en smalle donkergroene bladeren die naar de hemel reiken.

Op een dag toen ik mijn boom naderde, betrapte ik mijzelf erop dat ik me afvroeg hoe zo’n ingewikkelde en prachtige entiteit veel over iets zou kunnen leren als hij zijn hele leven aan dezelfde plaats was gebonden. Hij zou ongetwijfeld het equivalent voor een boom van verveling ervaren!

Misschien was het de stem van de dryade (boomgeest) die toen ik voorbijsnelde in mijn oor fluisterde: ‘Er is geen tijd voor zelfgenoegzaamheid of verveling wanneer je je BEWUST bent.’ Waarvan bewust, vroeg ik me af? ‘Bewust van de symfonie van het gras en de bloemen die groeien, de eb en vloed van de seizoenen, de onophoudelijke nijverheid van de vogels en insecten die bewegen in mijn takken, het schouwspel van de sterren die boven rondcirkelen. Hier, op dit kleine stukje grond, is er een heelal van beweging en leven, meer dan genoeg voor een ziel om een leven lang van te leren als je bereid bent te luisteren.’

Ik dacht, als dit zo is voor een boom die zijn leven lang door zijn wortels aan dezelfde plek is gebonden, hoeveel meer geldt dit dan voor mensen? Wij hebben de vrijheid om te bewegen, en het licht van het denken om ons te leiden. We moeten luisteren naar de natuur en vol aandacht zijn – en het beste zien te maken van onze dagelijkse ervaringen die voor de ziel werkelijk gouden kansen zijn om te leren.


Uit het tijdschrift Sunrise nov/dec 2001

© 2001 Theosophical University Press Agency