Het licht van begrip
Herbert Miller
Het schijnt onmogelijk om de werkelijkheid van de wereld in een denknet van woorden en ideeën te vangen. We turen door ons eigen persoonlijke kijkgaatje en verkeren in de waan dat wat we zien de hele leefwereld is. Wat we zien verleidt de verbeelding, en in een vergeefse poging om slim of praktisch te lijken stoppen we onze natuurlijke gedachten en gevoelens vaak in een keurslijf. Vanuit onze vertroebelde waarnemingen komen we tot bepaalde vastgelegde vooronderstellingen; maar wat is een vooronderstelling anders dan een fuik om wat we willen onderzoeken in te perken, en het bereik van onze ervaringen te begrenzen?
Niet alleen is de mens omringd door symbolen en tekens buiten hemzelf, maar mysterieuzer en uitdagender nog zijn de vage beroeringen diep binnenin hem. We zouden verlost willen zijn van de kleingeestige vooroordelen die aan ons knagen, maar zijn terughoudend wanneer onze meningen en overtuigingen in gevaar komen. Het onverwachte, het onbekende dat vlakbij is, kan ervoor zorgen dat we ons terugtrekken in het veilige rijk van bekende ideeën. Maar vroeg of laat brengen onze rusteloosheid en verwachtingen, die schijnbaar de mens eigen zijn, ons ertoe om verder te zoeken naar een maatstaf. Zo zijn we vaak in conflict met onszelf. Als we slechts eraan konden denken om stiller te zijn. Als we maar wisten hoe dicht we soms zijn bij de zich uitbreidende rand van het oneindige, wat een vleugels zou onze moed dan krijgen!
Op een of andere manier voelen we intuïtief aan dat er een groots en niet te verijdelen doel is dat tot uitdrukking komt in het hele netwerk van verweven levensdraden. We stuiten op een waarheid – namelijk onszelf te vergeten en onze inspanningen om te buigen en anderen te gaan begrijpen en liefhebben. Daar ligt de sleutel tot onze bestemming. Aan alle kanten worden we omringd door levens die moedig worden geleefd, en van hen leren we dat het lot niet een blinde meedogenloze kracht is die eeuwig de realisatie van de hoopvolle verwachtingen van de mens blokkeert. In alle delen van de wereld zien we levende voorbeelden van standvastigheid en de wil om moeilijkheden te boven te komen. Door na te denken over deze miskende helden, die waardigheid geven aan de kunst van het leven, sijpelt het licht van begrip ons hart binnen. Bovenal ontdekken we dat we niet alleen zijn, want er is een verwantschap die ons met elkaar verbindt; en als we ons voelen als een eiland in de zee van leven, komt dat omdat we geen begrip hebben.