Kahuna: bewaarder van het geheim
S.D. Smith
Vrede is in de hemelen
Vrede is in het uitspansel
Vrede is op aarde
Vrede is in de wateren
Vrede is onder de planten en bomen van het bos
De goden zijn vredelievend.
Vrede ligt in de aard van de werkelijkheid.
Alles is vrede.
Vrede alleen is vrede.
Moge deze vrede, ware vrede, met ons allen zijn.
Vrede, vrede, vrede zij met ons en met alle wezens in het heelal.
Aloha. Als een Kahuna dit gebed uitspreekt, bidt hij vanuit zijn hoger zelf – Aumakua, zijn hoogste en goddelijke zelf – dat zelf dat hij naar verkiezing kan binnengaan en verlaten: een proces waarvoor hij vanaf zijn geboorte een reiniging en voorbereiding onderging.
Huna is de gangbare voorchristelijke spirituele traditie van de bevolking van de Polynesische eilanden. Huna betekent letterlijk ‘een geheim’, ‘een diepzinnige boodschap’, of ‘dat wat verborgen is.’ Het wordt soms aangeduid als de verborgen werkelijkheid of de verborgen kennis.
Polynesië omvat de eilanden van Hawaï, Phoenix eiland, Samoa, Tonga eiland, Cook eiland, de Gezelschapseilanden, Tahiti, Tubuai eiland, de Marquesas eilanden, Pitcairn eiland en Paaseiland. De Huna-traditie wordt ook in ere gehouden door de Maori’s van Nieuw-Zeeland. (Maori betekent ‘het ware volk’ van het land. De spirituele leider van de Maori’s heet Tohunga.) In Hawaï en Tahiti worden de spirituele leiders respectievelijk Kahuna en Tahuna genoemd.
Huna is geen godsdienst en ook geen filosofie. Het is een praktische levenswijze gebaseerd op intuïtieve kennis en een innerlijke leidende kracht, waarin alles omtrent onszelf, omtrent anderen en zaken buiten onszelf, voortdurend wordt geobserveerd en bestudeerd met het doel meesterschap te verwerven over alle aspecten van het leven. Huna is dus een middel om een doeltreffender leven te leiden.
De Kahuna’s zijn de bewaarders van Huna: bewaarders van ‘het geheim’. Ze zijn de overbrengers van de leringen, handhavers van de spirituele traditie en haar toepassingen in wetten, wetenschap, kunst, medische en spirituele geneeskunde, architectuur, opvoeding, techniek, meteorologie en landbouw. Het zijn mensen van hoge morele aard en met werkelijke gaven. Ze komen meestal voort uit de heersende klasse (ali’i): kinderen uit koninklijke families, die werden uitverkoren om hun grote intelligentie en hun buitengewone spirituele vermogens, die men vanaf hun jeugd had waargenomen en erkend. Het allerbelangrijkste was dat ze een voortdurende belangstelling voor spirituele zaken aan de dag legden en bereid waren steeds meer te leren. In zeldzame gevallen werd ‘het geheim’ gegeven aan een kind uit het gewone volk van de eilanden, dat blijk gaf van uitzonderlijke eigenschappen en zelfdiscipline. De Kahuna kan zowel mannelijk als vrouwelijk zijn.
De hoogste Kahuna (puhi-okaoka) is iemand die zich heeft vervolmaakt in alle takken van kennis en begrip en die beheerst. De aankomende Kahuna’s bestaan uit diegenen waarvan men zegt dat ze bij uitstek intuïtief, intellectueel of emotioneel zijn. Afhankelijk van het terrein dat ze beheersen, zegt men van de aankomende Kahuna’s dat ze tot een ongebonden ‘Orde’ behoren.
Volgens Serge King, de schrijver van Kahuna Healing (blz. 33-4), zijn deze ‘Orden’:
1. De Orde van Kane. Bij deze groep Kahuna’s neemt de intuïtie een centrale plaats in. Hun benadering van het leven is overwegend intuïtief. Ze leggen de nadruk op begrip, integratie van de geest, het denken en het lichaam, en zijn meester over het leven. Hun leringen beklemtonen de kracht van het denken en de daarmee samenhangende verbeeldingskracht en de scheppende krachten. Ze werken met ‘alternatieve toestanden van bewustzijn’.
2. De Orde van Lono. Deze groep Kahuna’s is intellectueel georiënteerd. Ze richten zich op de geneeskunde, astronomie, astrologie, navigatie, meteorologie en andere ‘levenswetenschappen’. In de geneeskunde legt deze groep de nadruk op ‘het gebruik van kruiden, op diëten en natuurlijke geneeskrachtige energieën zoals zonlicht, zeezout, kristallen en . . . geomantiek (een vorm van waarzeggerij gebaseerd op de veronderstelde energiestromen in de aarde). Ze zien de omgeving als iets dat kan worden gemanipuleerd als men kennis bezit van de techniek van haar werking . . .’ (Op.cit., blz. 33).
3. De Orde van Ku. Deze groep Kahuna’s legt de nadruk op de zinnen en emotionele aspecten van het leven. Ze zijn zeer ritualistisch en hartstochtelijk en geneigd openlijk uit te komen voor hun geneeskunst, die bestaat uit lichaamsoefeningen, massage therapie, mentale genezing en psychotherapie. In hun vorm van psychotherapie ligt de nadruk op het openlijk tot uitdrukking brengen van onderdrukte gevoelens en trauma’s.
In tegenstelling tot de Kahuna’s van bovengenoemde orden, hebben de Kahuna’s van de hoogste rang geen tempels of heiligdommen; ze treden niet naar buiten, hebben geen geschreven wetten of leringen en geen groot aantal volgelingen. Ze beheersen de intuïtie, het intellect en de emoties en zijn in alle drie evenwichtig, in staat om elk van deze drie eigenschappen aan te wenden naar de behoefte van het ogenblik. Deze Kahuna’s keren in zichzelf, in de diepste diepte en stilte van hun hoger zelf, in hun streven naar meesterschap over hun eigen aard, naar harmonie met de natuur en dienstbaarheid jegens anderen. De hooggeplaatste Kahuna’s hebben de kritiek van de christelijke wereld overleefd.
Voorchristelijke Polynesiërs hadden een spirituele inslag. De Kahuna’s geloven dat ze op de eilanden thuishoren vanaf het begin van de mensheid. Ze geloven in een Hemelse Vader (Teave), wiens adem of essentie (Mana) de hele ruimte doordringt en alle leven kracht geeft. Het komt overeen met het boeddhistische ‘Alles is Tathagata.’ Mana is de levensenergie en de levenskracht van al wat is, was en zijn zal. Het is heilig en een aanvaard en toegepast deel van ieder levend wezen. De Adem van Teave heeft de schepping voortgebracht uit de chaos – Teave is zowel mannelijk als vrouwelijk, moeder-vader van de schepping. (Te’a betekent ‘diepste wortel’, ‘stichter’ of ‘dat wat blijvend is’; ve betekent ‘hij die rechtvaardig is en alles ziet.’)
Er zijn evenveel versies van het scheppingsverhaal als er eilanden zijn. Ze draaien alle om een hiërarchie van goddelijke wezens die hemel en aarde hebben geschapen, in stand houden en behoeden. En dan is er nog de versie van de Kahuna’s die geheim wordt gehouden, omdat het verhaal zelf de sleutel bevat tot meesterschap over de krachten van licht en duisternis. In verkeerde handen zou deze heilige kennis kunnen worden gebruikt als een machtig wapen tot vernietiging en tegenwerking. Kort samengevat zijn de voornaamste leringen van de Kahuna’s o.a.: kwets niemand of niets door haat; denk en zeg precies wat u bedoelt; spreek positief en neem de volle verantwoording voor uw leven. Dit zijn eenvoudige leringen, eenvoudige regels.
Een Kahuna spreekt: ‘Door de eeuwen heen . . . hebben we onze persoonlijke verantwoordelijkheid voor onze gedachten en daden overgedragen aan op macht beluste mensen, die wat oorspronkelijk enkele eenvoudige regels waren, diep hebben begraven onder allerlei ‘doe dat niet’ en ‘ge zult niet’. Dat heeft deze meer ingewikkelde regels mogelijk gemaakt. Maar ze kunnen nog worden verwijderd door gebruik te maken van de speciale Kahuna-techniek van het ingaan in de Stilte, waar men rechtstreeks, zonder inmenging, met het onderbewustzijn kan verkeren.’*
*Dr. Allan P. Lewis, Clearing Your Lifepath Through Kahuna Wisdom, nieuwe herziene druk, 1983, blz. 45.
De Kahuna’s overleefden de spirituele massamoord door de eerste christelijke missionarissen. Hoewel het christendom de heersende godsdienst is van de huidige generaties, blijven de zaden van het Hunaïsme ontkiemen en groeien in het diepste wezen van het volk. De gedachte die voortdurend in het hart van alle eilandbewoners leeft en een belangrijke rol speelt is dat het goddelijke in iedereen – man en vrouw – vanaf de geboorte aanwezig is en dat het heiligdom zich in ieders hart bevindt. De Kahuna’s zeggen dat hun traditie een wetenschap is over de schepping, handhaving en ontbinding van het leven en, wat heel belangrijk is, een wetenschap van wedergeboorte in een volgend leven – een kans om te voltooien wat in een vorig leven onvoltooid bleef.
De traditie kent een drievoudige levensbeschouwing: een hoger of goddelijk zelf; een middelste of zich ontplooiend zelf; en een lager of beginnend zelf. Het lagere zelf is niet ondergeschikt aan het middelste zelf en het middelste zelf is evenmin ondergeschikt aan het hoger zelf. Het zijn alle toestanden die in gelijke mate noodzakelijk zijn voor een juist leven. Er wordt aan die differentiatie geen waardeoordeel gehecht omdat men het ziet als richtingwijzers naar zelfbeschouwing. In het hoger zelf (Aumakua) bestaat geen dualiteit: alles is één, alles is vrede, alles is liefde. Als de Kahuna in dit zelf verblijft, is hij meester over leven, licht, duisternis, natuur, dood, en onsterfelijkheid.
De Kahuna’s geloven niet dat ze deze toestand van het hoger zelf rechtstreeks op iemand anders kunnen overdragen. Ze kunnen alleen onderricht geven in de technieken en vaardigheden waarvan ze de werking zelf hebben leren kennen, zodat de leerling de transformatie en ontplooiing van zijn of haar goddelijke aard zelf kan ervaren. Als die taak eenmaal is volbracht, beëindigt de Kahuna de leerperiode van zijn beschermeling of beschermelinge, en begint ieder aan een nieuwe relatie van vriend en levenslange beschermer van de ander.
Het goddelijk zelf van de Kahuna’s is niet God; het is het goddelijke in ieder mens. De wisselwerking van acties en reacties tussen de drie zelven is gelijk aan de wisselwerking tussen de drie aspecten van het Opperwezen, die zijn bedoeld om te scheppen, te behouden en te ontbinden. Als een Kahuna zijn hoger zelf binnentreedt om te bidden, is dat gebed gericht tot zijn zelf. De Kahuna weet dat het Opperwezen volmaakt is en geen behoefte heeft aan lofprijzingen, smeekbeden of dankgebeden. De Kahuna gelooft ook dat het Opperwezen ieder mens de werktuigen heeft verschaft die nodig zijn om alle kennis, vaardigheden en macht te verkrijgen die in het heelal aanwezig zijn.
Ze geloven ook dat de mens niet om vergeving hoeft te vragen aan het Opperwezen omdat geen sterveling het Opperwezen enig kwaad kan doen. Men doet alleen het eigen zelf kwaad en anderen, de natuur en de elementen. Vergeving kan alleen komen van die mens, de natuur, of dat element aan wie of wat kwaad werd berokkend.
Huna: A Beginners Guide zegt: ‘Er bestaat slechts één zonde in de Huna-opvatting. Dat is de zonde van het kwetsen van een ander zelf. De Huna-levenswijze is onschuldig en onschadelijk. Als men zich met zijn zonden bezighoudt, richt men de aandacht op die daden, of het nalaten van daden, die leiden tot schade voor een ander mens. Er zijn Huna-technieken om elke zonde die werd begaan goed te maken of daarvoor vergiffenis te krijgen, zodat een mens vrij van schuld kan leven’ (blz. 15-16).
De Huna-traditie is uitvoerig, systematisch, rationeel, direct en eenvoudig. Hoewel velen hebben verondersteld dat de kracht van de Kahuna-leringen zou liggen in de woorden die in de traditie worden gebruikt, is de waarheid dat de essentie van de leringen en de manier waarop ze in het leven worden toegepast in wezen te maken heeft met geluid en met het Huna-alfabet. Dat is een wetenschap, een goddelijke wetenschap.
Oude culturen en hun spirituele tradities: Oceanië