De continuïteit van het leven*
Mardi Martin
*In het voorjaar van 1979 organiseerden Kay Croissant en Catherine Dees uit Pasadena, Californië, een tentoonstelling: Continuum – Het onsterfelijkheidsbeginsel, in Los Angeles in het California Museum of Science and Industry. De tentoonstelling bestond uit ongeveer zestig grote panelen van 1,20 bij ca. 2 m en behandelde de mogelijkheid dat het bewustzijn zich na de lichamelijke dood voortzet. Door haar goede ontvangst, is aan de tentoonstelling een permanente vorm gegeven en wordt ze in verschillende grote steden in de Verenigde Staten getoond.
We kunnen redelijkerwijs aannemen dat de meeste mensen zich in een bepaalde tijd van hun leven afvragen wat er met hun bewustzijn of ziel gebeurt als zij sterven. Misschien wordt de nieuwsgierigheid groter naarmate men ouder wordt en het moment van de laatste adem dichterbij komt.
Wij weten dat oude mensen niet de enige klanten van de dood zijn. Ik herinner me dat ik in mijn jeugd erg nieuwsgierig was naar het hoe en waarom van het leven. Ik had sterk het gevoel dat ik niet lang zou leven (pas veel later wist ik iets van mijn aangeboren hartafwijking). Ik zal nooit de angst vergeten die ik voelde voor die onbekende vijand, en ik wilde er ook nooit met iemand over praten.
Twintig jaar later, ik ben nog springlevend, ben ik getuige van een nieuwe en echte belangstelling voor de pogingen van de mens kennis te vergaren omtrent leven en dood. Steeds meer mensen zoeken naar antwoorden op vragen waaraan in het verleden geen aandacht werd besteed. Ook ik heb een nieuwe weg gevonden die mij bevrijdt van de lang onderdrukte angsten ten opzichte van het stervensproces.
Een paar weken geleden zag ik een tentoonstelling, genaamd ‘Continuum – het onsterfelijkheidsbeginsel.’ Ik bracht er meer dan een uur door, al rondwandelend. Ik was heel erg geboeid. Het gaf me een gevoel van bemoediging en welzijn, alsof ik diep in mezelf de zo noodzakelijke bevestiging vond van mijn gedachten. Wat me zo boeide was geen gewone tentoonstelling. Het was veeleer een tentoonstelling die het essentiële probleem verkent waarmee iedereen zich op een bepaald moment in zijn of haar leven bezighoudt, de vraag over de voortzetting van het bewustzijn na de dood van het stoffelijk lichaam.
Het is interessant te zien dat vele religieuze opvattingen in de wereld over een leven na de dood bevestigd schijnen te worden door ontdekkingen die nu worden gedaan: Zijn de krachtvelden die door wetenschappelijke experimenten zijn aangetoond, hetzelfde als de aura-halo’s van hele spirituele wezens die door kunstenaars zijn uitgebeeld?
Op ieder paneel stonden citaten van bekende en gerespecteerde figuren uit de geschiedenis, vanaf de oudheid tot het heden, terwijl bewijzen voor een zich voortzettend leven werden getoond, verkregen door klinisch onderzoek. Er was documentatie-materiaal van patiënten die in een kritieke toestand verkeerden en die na hun herstel vertelden over de ervaringen die zij hadden gehad nadat zij waren dood verklaard. Zou de ‘tunnel’ waar zij, naar zij zeggen, doorheen gingen een werkelijkheid zijn? Ter vergelijking waren er werken van verschillende religieuze kunstenaars die dezelfde tunnels tonen.
Een ander aspect van het onsterfelijkheidsbeginsel wordt onderzocht in de reïncarnatietheorie. Er wordt zorgvuldig onderzoek gedaan naar volwassenen en kinderen in wie een onverklaarbare herinnering opkwam aan wat een vroeger leven schijnt te zijn. Worden de intuïtieve keuzen die we in het leven maken beïnvloed door de ervaringen in vroegere levens?
De bewijzen voor onsterfelijkheid zoals Continuum die biedt zijn onbeperkt. De tentoonstelling wordt op onbevooroordeelde manier gepresenteerd, en maakt een nauwkeurig onderzoek mogelijk van de ideeën die religie, filosofie, wetenschap, kunst en technologie over het onderwerp te bieden hebben. We worden vrijgelaten te geloven wat wij willen.
Na de serie panelen te hebben gezien, moet men wel gunstig denken over het leven. De tentoonstelling is niet alleen nuttig doordat ze de angst wegneemt voor het onbekende waar de dood ons voor plaatst, maar ook doordat ze aantoont dat een open gesprek over dit belangrijke onderwerp ons kan helpen: ‘De dood is een cyclus van het leven die de moeite van het onderzoek waard is.’ Ik zou iedereen willen aanmoedigen het probleem van de dood in zichzelf te onderzoeken.