Schoonheid en wetenschap
Het menselijk leven kent zoveel mooie, heilige, glorieuze dingen en die zijn als een balsem voor het hart van de mens. Ze moeten worden gekoesterd, worden opgespoord; niet op een begerige en zelfzuchtige manier voor onszelf, maar alleen opdat we door zelf innerlijke schoonheid te verwerven, het licht van onze liefde met zijn verzachtende en verfijnende invloed kunnen verspreiden. Liefde is altijd mooi, is daarom altijd groots, vooral de hogere liefde, want die is universeel.
Soms vraag ik me af of de grote wetenschappers, ik bedoel zij die hun leven wijden aan een onpersoonlijke studie van de natuur, beseffen dat zij in zichzelf een aspect van de schoonheid in de natuur aankweken; want door helemaal op te gaan in hun studie worden ze in hun gedachten geleidelijk universeler en minder op zichzelf geconcentreerd. Zelfzuchtige liefde kan zelfs tot vernietiging leiden en is het tegenovergestelde: geestelijk kwaad; maar zuivere liefde kan ons verheffen.