Brief 27

Over werk

Ja, die zaak is al een ‘oud nummer’, achterhaald en nutteloos. Ik heb ontdekt dat werk telt. Als je maar doorgaat met werken, en de tijd, de grote verslinder, de rest laat doen – terwijl anderen zich boos maken en slapen, en nu en dan opspringen om kritiek uit te oefenen – dan zul je zien dat na korte tijd anderen wakker zullen worden om te ontdekken dat ze zoals dat heet zijn ‘achtergebleven’ in het land van loze kreten. Ga daarom op die manier te werk. Het is moeilijk genoeg om erachter te komen wat je eigen plicht is, en door die te vervullen kom je vooruit, hoe klein die plicht ook is. De plicht van een ander is vol gevaar. Ik hoop dat je het inzicht zult hebben om te zien en te handelen! Zeg –– om tot het eind toe te werken om zichzelf tot een instrument voor goed werk te maken. Tijden veranderen, mensen vertrekken hier en daar, en posities moeten worden vervuld door hen die het beste een of ander werk kunnen doen en die vol zijn met het vuur van toewijding en die de juiste basis hebben die zeker en degelijk is voor henzelf. Mijn groeten aan allen.

–––––

Het spijt me zeer dat zoveel van je pogingen om invloed uit te oefenen op de dagbladen geen succes hebben gehad, maar ik ben er zeker van dat je uiteindelijk zult slagen. Ik ben geneigd te denken dat je bijna zeker zult ontdekken dat artikelen geschreven door theosofen uit de regio gemakkelijker toegang zullen krijgen dan wanneer je hen artikelen stuurt die al elders zijn gedrukt.

Ze hebben een meer lokale kleur, en genieten daarom een grotere plaatselijke belangstelling. . . . Ik ben er zeker van dat jullie door aanhoudend en standvastig werk, zoals jullie dat doen, een gelegenheid zullen krijgen, en dat zelfs de meest conservatieve bladen het in hun belang zullen vinden om artikelen op te nemen.

–––––

Zowel –– als –– zijn twee zwakke, halfvergane plekken. Dit komt door (a) geroddel over anderen, onder andere over mijzelf en anderen in de drie landen; (b) het persoonlijke element; (c) vooral door het ontbreken van werkelijk vertrouwen in de meesters, want waar dat niet sterk is, zakt het werk in; (d) een soort angst voor de publieke opinie; (e) een onvolledige kennis van de elementaire waarheden; enz.

Houd je eraan dat de juiste weg eruit bestaat om alles te doen wat je kunt en de resultaten los te laten. Je hebt met de gevolgen niets te maken; de andere kant zal daarop letten. Dit is werkelijk het hoogtepunt van het werk van eeuwen, en het zou inderdaad armzalig zijn als de loge alleen zou moeten afhangen van onze minieme inspanningen. Ga daarom door en houd de gemoedsgesteldheid die je hebt vol om verder te gaan, en laat de rest over aan de tijd en de loge. Als alle andere leden hetzelfde idee hadden, zou dat beter zijn voor de oude TS. Maar laten we blijven hopen, want we hebben tenminste enige hoop en dat is beter dan geen.

Je hebt ook gelijk over De Geheime Leer, het is een schatkamer, en vormt het munitiedepot voor de strijder-theosofen, wat de omschrijving is van jou en mij en enkele anderen.

–––––

Laten we allen zo stil zijn als we kunnen en werken, werken; want terwijl de vijand tekeergaat, verliezen ze tijd, terwijl het werk als een lichtbaken zal zijn wanneer alles voorbij is, en we zullen zien dat terwijl zij ruzieden wij aan het opbouwen waren. Laat dat ons wachtwoord zijn . . . . Ik hoop dat er geen zwakke zielen van hun voetstuk zullen worden gestoten. Als ze hun eigen basis vinden, zullen ze die niet kwijtraken.

 

 

---

Brieven die me hebben geholpen, blz. 186-188

© 2001  Theosophical University Press Agency
Daal en Bergselaan 68, 2565 AG Den Haag

---